یک برنامه نویس
اندیشه های من در توالی کلماتیک برنامه نویس
اندیشه های من در توالی کلماتجفت کفش
پی نوشت :
- گاهی فقط ببین. ننوشتن هم گاهی قشنگ در میاید.
- میگم...یک دست صدا ندارد یعنی یک پا هم رفتن ندارد؟ نکند برای همین است کفش هایم جفت که میشوند هوای رفتن میکنم
- کفش ها که همیشه جفتند...پاها میشود بمانید؟ کنار هم؟ شما که میروید...
کفش هایم که جفت میشوند دلم هوای رفتن میکند!
من کودکانه بیقرار دیدنت میشوم
بی آنکه فکر کنم چه کسی دلتنگ من خواهد شد…
من چه سبزم امروز، و چه اندازه تنم هشیار است !
نکند اندوهی، سر رسد از پس کوه
کودکان احساس! جای بازی اینجاست.
زندگی خالی نیست : مهربانی هست ، سیب هست ، ایمان هست ،
آری تا شقایق هست زندگی باید کرد...
در دل من چیزی ست ، مثل یک بیشه نور مثل خواب دم صبح ،
و چنان بی تابم ، که دلم می خواهد بدوم تا ته دشت ، بروم تا سر کوه .
دورها آوایی ست ، که مرا می خواند …