رفاقت

از زیارت‌نامه‌ی ارباب و "سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم" این جور برمی‌آید که پروردگارِ عالم رفیق‌بازها را بیش‌تر دوست دارد^*

«سِـلم» تر از تو کیست که با او رفاقت کنیم؟ زیر سایهی کجا بنشینیم، بلند شویم، بخوابیم -راستی؛ السلام عیلک حین تقوم و تقعُد، حین ترکَعُ و تسجُد - که خورشید تو بالای سرمان باشد؟ حالا که یواش یواش دارد روز تمام می شود، که دلم می گیرد، که گریه ام می گیرد، که روز، بی تو، می گیرد؛ که نور، بی تو، دلگیر است؛ که چرا نمی آیی؟

حق داری...اینجا که رفیق نداری؛ کجا آخر؟

راستی؛ آقا جان، می شود من نباشم و تو باشی؟

راهی هست؟

هل الیک یابن احمد سبیل فتلقی؟

* "سید گلپا" - قیدار  ( رضا امیر خانی )