یک ماه نه، سه هزار ماه...خدا گفته.

حس تازه ام کهنه شد نیامدی

حرف های سخت من ساده شد نیامدی

فکر میکنم هزار سال شد نیامدی

بس می کنم فارغ ز قیل و قال نشد نیامدی

(امیر یوسفی - 30 مرداد 91)

***

بی عشق اگر چه بود دشـــــــــــــــــــــوار

عشق آمد وکار ســـــــــــــــــــــخت تر شد!

( یک لیوان انار )

پی نوشت:

• می گویند بعضی چیزها هستند انگار همیشه بودند. مثلا بچه ها همیشه برای پدر مادر هایشان بچه اند، فرقی ندارد یک ماهه باشند یا چند ساله، به یک اندازه عزیزند و ارزشمند. یا مثلا مثل دوست داشتن... نمی دانم شاید هم اشتباه می کنند اما همچین زمان گذاشتنی را دوست ندارم، حس کنسرو بودن پیدا میکنم: تاریخ تولید، و لابد تاریخ انقضا...
• مثلا مثل. . .مثلا ندارد که، هر وقتی که از یک چیز جاودانه حرف میزنی.
• چقدر خوشحال می شوم وقتی می توانیم حرف بزنیم. کاش این هم جزو چیزهای جاودانه باشد.
• دوست داشتم بدانی.
• راستی، سه تا شب قدر یعنی سه هزار تا نام خدا، شاید هم بیشتر. حالا هرقدر دوست داری زمان بگذار...خدا که گفته « خیر من الف شهر » یعنی. . .